Leczenie łuszczycy: leki „nierejestrowane” działające na cały organizm

Dermatolog może przepisać lek pozarejestracyjny pacjentowi z ciężką łuszczycą, gdy:

• Zatwierdzone przez FDA leki na łuszczycę nie zadziałały
• Zatwierdzone przez FDA leki na łuszczycę przestały działać 
• Pacjent ma inny stan chorobowy, który sprawia, że ​​wiele silnych leków przeciw łuszczycy jest niedostępnych
• Lek nierejestrowany może zmniejszyć ryzyko możliwych działań niepożądanych

Leki pozarejestracyjne, które dermatolog może przepisać w leczeniu ciężkiej łuszczycy, obejmują: 

6-tioguanina (udo-oh-gua-neen):  Żadne badania nie dotyczyły leczenia łuszczycy tym lekiem. Istnieją jednak doniesienia, że ​​pacjenci znikają lub prawie znikają podczas przyjmowania 6-tioguaniny. Analizując te raporty, naukowcy odkryli, że spośród 40 pacjentów przyjmujących ten lek, wielu (78%) miało całkowite lub prawie całkowite ustąpienie objawów. Poważne działania niepożądane są najczęstszą przyczyną odstawienia tego leku. 

Azatiopryna (as-ah-thigh-oh-preen):  W największym badaniu dotyczącym leczenia łuszczycy tym lekiem wzięło udział 29 pacjentów. Ponad połowa, 19 pacjentów, miała pewne ustąpienie zmian, a 13 pacjentów zauważyło 75% lub więcej ubytków. Azatiopryna działa powoli, zwykle uzyskanie wyników zajmuje od sześciu do ośmiu tygodni. Najczęstsze działania niepożądane to nudności, wymioty i biegunka. Możliwe są poważniejsze skutki uboczne.

Estry kwasu fumarowego (kilka-mare-ic):  Może to być opcja leczenia dla pacjentów z łuszczycą i stwardnieniem rozsianym (MS). Ten lek został zatwierdzony przez FDA do leczenia nawracających postaci stwardnienia rozsianego u dorosłych. 

Może również skutecznie leczyć ciężką łuszczycę plackowatą, łuszczycę krostkową i uporczywą łuszczycę skóry głowy, paznokci lub obie te cechy. Badania pokazują, że od 50% do 70% pacjentów ma 75% lub więcej oczyszczenia w ciągu 4 miesięcy. 

Najczęstsze działania niepożądane to nudności, wymioty i ból brzucha. Częste jest również zaczerwienienie twarzy i innych miejsc. Zaczerwienienie ma tendencję do zatrzymywania się po pewnym czasie przyjmowania leku. Możliwe są poważniejsze skutki uboczne.

Hydroksymocznik (hi-drox-e-you-rhee-ah):  Dla kogoś, kto jest nosicielem wirusa HIV i ma ciężką łuszczycę, może to być opcja leczenia łuszczycy. Lek ten jest stosowany od ponad 30 lat w leczeniu łuszczycy. Z powodzeniem leczy osoby z: 

• Ciężka łuszczyca plackowata
• Łuszczyca erytrodermiczna, która może zagrażać życiu
• Uogólniona (występująca na całym ciele) łuszczyca krostkowa

W jednym badaniu z udziałem 85 pacjentów 60% osób otrzymujących hydroksymocznik miało całkowite lub prawie całkowite ustąpienie łuszczycy. 

Niektórym pacjentom z łuszczycą krostkową na stopach i dłoniach, którym nie pomogły inne metody leczenia, pomogło przyjmowanie zarówno hydroksymocznika, jak i innego leku zwanego acytretyną. 

Możliwe skutki uboczne hydroksymocznika to wypadanie włosów i ciemne plamy na skórze. U większości pacjentów ich włosy odrastają, a ciemne plamy znikają po zaprzestaniu przyjmowania hydroksymocznika. Możliwe są poważniejsze skutki uboczne, co ogranicza powszechne stosowanie tego leku w leczeniu łuszczycy. 

Leflunomid (le-flu-no-mide):  Skuteczny tylko dla garstki pacjentów z łuszczycą, leflunomid jest zatwierdzony przez FDA do leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów u dorosłych. 

W jednym badaniu tylko 17% pacjentów z łuszczycą miało 75% lub więcej ustąpienia objawów po przyjmowaniu leflunomidu przez 24 tygodnie. Najczęstsze działania niepożądane to nudności, biegunka, brak apetytu, utrata masy ciała, bóle głowy i zawroty głowy. Możliwe są poważniejsze skutki uboczne.

Mykofenolan mofetylu (my-co-fen-oh-late mo-feh-til):  Zatwierdzony przez FDA w celu zapobiegania odrzuceniu narządu przez organizm po operacji przeszczepu, lek ten znacznie osłabia układ odpornościowy pacjenta. Może być skuteczny w przypadku niektórych osób z łuszczycą. Badanie z udziałem 23 pacjentów wykazało, że średnie zmniejszenie łuszczycy wynosiło 47% po przyjmowaniu leku przez 12 tygodni. W innym badaniu z udziałem 11 pacjentów stwierdzono, że klirens wahał się od 40% do 70%. 

Aby poprawić wyniki, lek ten można stosować razem z cyklosporyną. 

Najczęstszym działaniem niepożądanym podczas jego przyjmowania jest biegunka. Nudności, wymioty i skurcze brzucha są również powszechne i zwykle ustępują w odpowiednim czasie. Niektórym pacjentom oddawanie moczu jest bolesne lub trudne. Inni mogą mieć pilną potrzebę wyjazdu, potrzebę częstego wyjazdu lub jedno i drugie.

Sulfasalazyna (sul-fa-sal-a-zeen):  Zawiera antybiotyk i lek, który może zmniejszać stan zapalny, ten lek jest zatwierdzony przez FDA do leczenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i reumatoidalnego zapalenia stawów. 

Może być również skuteczny w przypadku niektórych osób z łuszczycą. W badaniu z udziałem 50 pacjentów z łuszczycą umiarkowaną do ciężkiej, niektórzy przyjmujący sulfasalazynę odnotowali znaczną redukcję. Jedna czwarta tych pacjentów musiała jednak odstawić go z powodu wysypki i nudności. 

Inne możliwe działania niepożądane to zgaga, wymioty, biegunka, gorączka i ból głowy. 

Sulfasalazyna może stanowić opcję leczenia łuszczycy, jeśli pacjent musi przerwać przyjmowanie metotreksatu. Sulfasalazyna jest mniej skuteczna niż metotreksat, ale możliwe skutki uboczne są również mniej poważne. 

Takrolimus (tack-row-lie-mus):  Dostępny w postaci maści i tabletek, oba są stosowane pozarejestracyjnie w leczeniu łuszczycy. 

Takrolimus w postaci tabletek jest zatwierdzony przez FDA, aby zapobiec odrzuceniu narządu przez organizm po operacji przeszczepu. Lekarze po raz pierwszy dowiedzieli się, że takrolimus może również skutecznie leczyć łuszczycę, gdy czterech pacjentów z łuszczycą miało przeszczepy narządów. Aby dowiedzieć się więcej, przeprowadzono małe badanie. U pacjentów z łuszczycą umiarkowaną do ciężkiej, którzy przyjmowali takrolimus, nastąpiło ustąpienie około 85% w ciągu 9 tygodni. 

Ze względu na możliwe poważne działania niepożądane i niepewność dotyczącą ilości przepisywanego takrolimusu, tabletki zawierające takrolimus są rzadko stosowane w leczeniu łuszczycy. 

Współpracuj z lekarzem, który ma doświadczenie w przepisywaniu tych leków

Jeśli uważasz, że jeden z tych leków pozarejestracyjnych może być opcją w leczeniu łuszczycy, koniecznie udaj się do lekarza, który ma doświadczenie w leczeniu łuszczycy lekiem nierejestrowanym. Niezbędne jest poznanie zagrożeń i korzyści płynących ze stosowania leku oraz tego, kto może go przyjmować.